یکی از دغدغه‌های بزرگ زنان این روزها به خروجشان از کشور بدون اذن همسرشان اختصاص دارد. در ادامه به قانون گذرنامه ایران و ماجرای حق خروج از کشور برای زنان اشاره می‌کنیم.

حق خروج از کشور برای زنان

بر اساس ماده ۱۸ قانون گذرنامه ایران، زن شوهردار حتی با سن کمتر از ۱۸ سال، تنها با موافقت کتبی شوهر یا اجازه د‌‌اد‌‌ستان شهرستان محل د‌‌رخواست گذرنامه، قادر به دریافت گذرنامه است.

بنابراین به فرض سوال که خانم جهت امضای قرارداد تجاری خواهان خروج از کشور است، نمی تواند از موارد اضطراری مندرج در این قانون، قلمداد شود.

اما در مواردی، قانون به دادستان اجازه داده است تا بتواند در صورت ضرورت و عدم اجازه شوهر جهت اخذ گذرنامه و خروج از کشور زن، بتواند اجازه صادر نماید. در عمل این اجازه پس از تودیع وثیقه و اثبات ضرورت در موارد بسایر خاص مانند بیماری صعب العلاج که به تایید پزشکان فقط در خارج از کشور قابل درمان باشد، صادر می شود.

سوال بعدی این است که آیا شوهر می تواند پس از دادن اجازه خروج و صدور گذرنامه باز هم همسرش را ممنوع الخروج نماید؟

ماده ۱۹ قانون گذرنامه ایران می‌گوید: در صورتی که موانع صد‌‌ور گذرنامه بعد‌‌ از صدور آن حاد‌‌ث شود‌‌، از خروج د‌‌ارند‌‌ه گذرنامه جلوگیری و گذرنامه تا رفع مانع ضبط خواهد‌‌ شد.

پس در صورتی که شوهر اجازه خروج از کشور را به زن داده باشد و گذرنامه وی صادر شده باشد نیز با درخواست از اداره گذرنامه جمهوری اسلامی ایران، امکان ممنوع الخروج کردن همسرش را دارد.

طرحی که به نفع زنان است

البته ناگفته نماند که به تازگی کمیسیون امنیت ملی مجلس شورای اسلامی طرحی را به تصویب رسانده است که در صورت ضرورت، زنان نخبه، برای مقاصد علمی، فرهنگی و ورزشی بدون اذن و اجازه همسر، با اجازه دادستان یا دادگاه صالح و یا سازمان موضوع فعالیت می توانند از کشور خارج شوند. در صورت تصویب نهایی این طرح، امکان خروج مشروط بانوان متاهل بدون اجازه شوهر فراهم می شود.

این در حالیست که در مقابل زنان هم امکان ممنوع الخروج کردن همسرانشان بابت مهریه را با هزینه اندکی از طریق اداره اجرای اسناد رسمی خواهند داشت.